dolpo

mooi ben je wel met je ogen vol ernst
je volwassen blik vermoedt de herfst
waar is je speelsheid, je jeugd gebleven
een zware taak is jou blijkbaar gegeven.

je gezicht straalt met genetische trots
ondanks alles blijf je een rustige rots
je blik verbergt vele woelige wonden
geslagen door volwassenenzonden.

Je kent mij niet maar je blik zoekt contact
als een hulpgeroep voor mij onverwacht
wat wil je mij zeggen onder dat doek
ben je getroffen door een sociale vloek?

of ben ik verkeerd en is het arrogantie
van echte bewuste vrouwendominantie
eigen aan jou roots en korte verleden
als kind van de machtigste der stamleden.

blikken van ogen zeggen zoveel
met soms een ondoorgrondelijk ritueel
jou blik maakt mij onzeker en bang
ongrijpbaar als een gefluisterde syrenenzang