1001 Gedichten

Elma van Haren gaat graag buiten de gebaande paden om en zorgt er daarmee voor dat ze een uniek publiek aan weet te spreken. Ze heeft weinig met de bestaande indelingen binnen de literatuur en liet met ‘De wankel’ en ‘Eskimoteren’ zien dat ze een totaal eigen weg wenst te gaan. Bovendien voelt ze zich daar uitstekend thuis en kan ze zowel als dichter, performer en beeldend kunstenaar uitstekend uit de voeten. De kritieken verschilden van enorm positief tot totaal negatief en alles wat daar tussenin zich. Veel van de gedichten van Elma van Haren zitten op een visuele en associatieve manier in elkaar en spreken daarmee tot de verbeelding.

Potvissen en toverformules

In de gedichten van Elma van Haren is er ruimte voor een groot aantal verschillende onderwerpen. De lezer krijgt te maken met toverformules en met potvissen, maar ook met mooie mannen en tomaten. Daarnaast gaat het over lichamen en over grutten, maar aan de andere kant ook over alles wat er kriebelt en knaagt. Wat dat betreft zit hier geen duidelijke lijn in en kan Elma van Haren precies doen wat ze wilt, om op die manier stukje bij beetje haar eigen weg aan te geven.

Verhalend van opzet

Het mooie van de gedichten van Elma van Haren is dat ze in de meeste gevallen op een heel verhalende manier in elkaar zitten. Dit zorgt ervoor dat ze een vrije vorm kan kiezen en de inhoud een ware belevenis wordt. Elma van Haren lijkt van sprookjes te houden, maar weet deze aan de andere kant op een unieke manier te combineren met de realistische wereld om ons heen. Een goed voorbeeld hiervan is de Jonkvrouw Ruimte tegenover de eeltige engelenhanden. Wat dat betreft is het werk van Elma van Haren zeer de moeite waard, maar alleen wanneer de lezer daar specifiek van houdt.