1001 Gedichten

Leopold Andreas van Ostaijen was Vlaamse dichter en schrijver van proza, die ondanks zijn relatief korte leven een grote indruk achtergelaten heeft op de Nederlandstalige literatuur. Van Ostaijen werd geboren in 1896 te Antwerpen en overleed reeds in 1928 op 32-jarige leeftijd aan de gevolgen van tuberculose, een ziekte waar hij op dat moment al een hele tijd aan leed.

Van Ostaijen maakte zijn debuut in 1916 met de gedichtenbundel Music-Hall, die in eigen beheer verscheen. Nadien volgden Het Sienjaal uit 1918, Bezette Stad uit 1921 en Nagelaten gedichten uit 1928. Het werk De feesten van angst en pijn werd postuum gepubliceerd, het uit 1928 stammende werk Het eerste boek van Schmoll werd echter nooit uitgebracht.

Over de literatuur schreef Van Ostaijen lange opiniestukken, die onder andere te lezen waren in werk als Gebruiksaanwijzing der lyriek uit 1927 en Self-Defense uit 1933. In zijn persoonlijke leven stond Van Ostaijen bekend als een flamingant (een Vlaams-nationalist die streeft naar een onafhankelijk Vlaanderen). Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog fluit hij een Brusselse kardinaal uit, waarna hij wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie maanden. Door toedoen van de Duitse bezetter hoefde hij de gevangenis echter niet in en vluchtte hij naar Berlijn.