1001 Gedichten

Robert Anker bracht in 1979 zijn eerste bundel uit. Het ging om de bundel ‘Waar ik nog ben’. Daarvoor schreef hij al regelmatig gedichten voor tijdschriften, waardoor een aantal mensen hem al wat beter kende. In zijn eerste bundel liet hij zich inspireren door zijn jeugd in Oostwoud. Deze plaats in West- Friesland liet zien dat hij nog vrij naar binnen gericht was. Vervolgens bracht hij andere bundels uit, waarmee hij zich meer naar buiten keerde. Met name ‘Van het Balkon’ uit 1983 is hier een goed voorbeeld van. Met ‘De Broekbewapperde mens’ uit 2002 deed hij hier nog een flinke schep bovenop.

Vorm van de gedichten

Daarnaast werden de gedichten steeds een beetje taliger, waardoor er een opvallende verschuiving met betrekking tot z’n stijl plaatsvond. Ineens kwamen er gedichten in vreemde grammaticale constructies in de bundels te staan en was het de spreektaal die we er steeds vaker in terug konden lezen. Veel van zijn lezers konden deze overstap waarderen, maar niet iedereen kon zich erin vinden. Het was duidelijk dat het stadse leven invloed had gekregen op Robert Anker en dat hij zijn gedichten op die manier aan begon te passen.

Studie in Amsterdam

Het was de stad Amsterdam die ervoor zorgde dat Robert Anker een ander soort gedichten begon te schrijven. Bovendien werd hij tijdens zijn studie steeds sterker in het schrijven van toneelteksten, waardoor hij zich wat dat betreft op een meer brede manier wist te ontwikkelen. Hij is uiteindelijk beloond met onder andere de Herman Gorter prijs en de F. Bordewijk prijs, wat laat zien dat we hem dienen te rekenen tot de uitstekende Nederlandse dichters en schrijvers. Tegenwoordig kennen we Robert Anker vooral als een criticus bij het Parool en kan hij zich volledig op het schrijven richten.