vorige gedicht
vorige gedicht
Verdwenen
Het is waar
Het is raar
Maar het slaat me altijd zwaar
En toch hou ik met heel mijn hart van haar
Maar daar waar alles gebeurde
En waar iedereen richting mij zeurde
Het gebouw dat naar rook en smurie meurde
Het gebouw waar ik alles durfde
Waar ik ooit ben opgegroeid
Waar ik ooit ben opgevoed
Scheurde langzaam uiteen
Reacties op ‘Verdwenen ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!