herfstkleuren

In de verte schittert het zonnige zalige licht.
Warme wisselende kleuren worden naar binnen gericht
doorheen de schimmige gestalten van de bomen in het bos,
verwarmen de koele kilte, maken de donkere dreiging los,
laten de spookgedachten verdwijnen.

De wolkenloze hemel doet de zon weer schijnen.
De heldere blauwe lucht in tintelend azuur geborgen
verwelkomt langzaam een zalig zingende wintermorgen
tussen de rijzende bruingroene verticale zuilen
van de bomen die zich niet langer verschuilen.

Rood en groen en geel wedijveren met het licht,
schilderen een kleurrijk palet op je zonnig gezicht
en toveren toegewijd de sfeer liefdesdronken.
Daar wordt mij jou eerste zoete kus geschonken,
heb ik je schattig stralend gezicht gestreeld.

Nu is de ontnuchtering gekomen,zit je verveeld.
Het lichtgordijn heeft zich gestaag gesloten,
door duisternis is onze liefde erbij ingeschoten,
verdwenen het luisterende licht
op jou ooit mooie gezicht.