vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zelfverbetering
Zucht, waarom gaat het leven toch zo snel ?
Elke dag opgejaagd, een onafgesproken spel
Luxeproblemen, de teerlingen zijn gegooid
Fraaie worp, ons dagen liggen volgestrooid
Vooruitgeduwd, altijd met de massa mee
Eivol stress gepropt, dikwijls in de puree
Rennen, tot onze adem in de mist verdwijnt
Bergen verzet, met moeite overeind
En dan stopt het, jij weet wanneer
Tijd is nooit oneindig, dus profiteer
Even gaan zitten, de sleutel ligt in het gras
Rust opzoeken,een onvervangbare reispas
In onze fantasie is geen plaats voor oordelen
Natuurlijke stroom en ver van bevelen
Gelegenheid om terug te leren spelen
Reacties op ‘Zelfverbetering’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!