vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Tot kleine stukjes
Dat ik je mijn hart gaf
was geen wonder.
Maar wat je ermee deed
was vrij bijzonder.
Je betastte mijn hart.
Ik werd verliefd.
Ik werd bedeesd.
Je opende mijn ziel
en kuste mijn geest.
Je had mijn hart vast.
Jaren lang.
Het was in je bezit.
Ik was wel bang.
Je speelde met mijn hart.
Je rolde
schopte
gooide ermee.
Het was pijnlijk.
De tranen die vloeiden.
Ik ervaarde veel wee.
Je zag mijn hart
niet als een schat.
Niet meer voor jou een huis.
Je zag het als glas.
Je maakte het kapot.
Je brak mijn hart tot gruis...
Reacties op ‘Tot kleine stukjes’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!