vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De grond onder mijn voeten.
het is moeilijk
dit gevoel,
deze pijn,
een plekje te geven.
Ik word er mee wakker.
het is mijn ontbijt,
dat ik vervolgens uitkots.
het zijn de woorden
die ik uitspreek,
en die ik niet uitspreek.
de gedachten in mijn hoofd en
de tranen om de hoek van iedere straat.
moeizame stap,
na moeizame stap,
zullen er stukjes van dit gewicht
van mijn schouders
afwaaien.
of afdonderen.
zal de grond onder mij
geen pijn voelen?
Ingezonden door
Geplaatst op
04-05-2015
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depressie Overlijden ZiekReacties op ‘De grond onder mijn voeten.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!