vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verhaalkunst
De verhaalkunst tempert mijn hart
soms zweven de verhalen,
door mijn gedachten
het is alsof ik niet kan wachten
om ze aan anderen te vertellen
maar als er geen nietig mens
mijn verhaalkunst boeit
schrijf ik mijn woorden op een papier
de letters lijken te dansen
ze cirkelen als vliegtuigen
maar als marionetjes in een rij
staan ze stijf op mijn bevel
en ze buigen
erg diep
als een maantje zo rond
ik verdiep me in hun ritme
probeer woorden te onderschatten
maar het lijken wel lang gegroeide grasmatten
waar geen doorkomen aan is
Reacties op ‘Verhaalkunst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!