verloren ogen

Verloren kijk ik in je blauwe ogen
ver bij me vandaan
onbereikbare ogen
en toch zo mooi

In de bom volle kantine
zit je daar
alleen aan een tafel
starend uit het raam

Ik besta niet voor jou
maar je ogen
ze zijn mijn wereld
een wereld waar ik in verdrink

Mijn lichaam verstijft
en zakt in elkaar
als je die ene keer
naar me terug staart

Ik weet geen naam
ik weet geen jaar
toch blijven je ogen
me verleiden

Tot die dag
dat de plek bij het raam
vrij en open staat
voer ieder toegankelijk

Je bent weg
je hebt mijn wereld
de wereld in je ogen
met je meegenomen

Verloren kijk ik uit het raam
opzoek naar diep blauw
zo blauw als jou ogen
om de leegte te vullen

Opzoek naar blauw
om in te verdrinken
opzoek naar een wereld
die ik de mijne kan noemen