Aanvaarding

machteloosheid door veerkracht overtroffen


Je vader sterft.
Je moeder sterft.
Dat raakt je
tot in je diepste vezels.

Maar sterft je kind,
dan sterf je zelf,
Jouw toekomst,
Jouw existentie,
Jouw leven.

Hoop doet leven,
zo zegt men toch.
Maar na dood
sterft eerst ook hoop.
Wat valt er nog te hopen,
hoop op een wederzien ?
Misschien ?

Herinneringen in omwoelde aarde,
wortel schietend
in getormenteerde zielen
vragend om gekoesterd te worden,
voldoen aanvankelijk niet
om die onmetelijke pijnen te verzachten.
Verdwijnen kunnen ze niet.
Niets is ooit nog wat het was.

Doch in je verste gedachten
kiemt er het zaad om terug te leven…
Een glimlach ligt te wachten,
eerst schuchter, dan breder.
En plots is daar weer een lach, …
als aanvaarding terug rust heeft gebracht.

… maar vergeten zal je nooit

----
rdckx 2013