Waterbed

Langzaam trek ik mijn kleren uit
en doe daarna mijn nachtkleding aan.
In de badkamer poets ik mijn tanden
en blijf vervolgens voor de spiegel staan.

Ik staar mijzelf recht in de ogen
en mijn hele leven flitst aan me voorbij.
Zoveel spijt, zoveel pijn, zoveel verdriet.
Wanneer was ik voor het laatst oprecht blij?

Iedere avond zoek ik weer dat moment,
maar ook vanavond kan ik het niet vinden.
Ik zucht en geef het voor vandaag maar weer op
wetende dat de duisternis mij weer zal verslinden.

Sjokkend loop ik mijn slaapkamer binnen.
Nog even kijk ik of ik de wekker al heb gezet.
Ik ga op bed liggen en voel mijn ogen nat worden,
en ik weet, vanavond slaap ik weer in een waterbed.