Spiegel

Wat ik wil zien als ik in de spiegel kijk; is een jong, vrolijk meisje, dat zelfverzekerd is. Iemand die sterk in haar schoenen staat. Gewoon gelukkig is. Dat is wat ik zou moeten zien. Toch?

Wat ik zie als ik in de spiegel kijk; is een jong, gebroken meisje, dat totaal niet zelfverzekerd is. Die totaal niet sterk in haar schoenen staat. Die gewoon niet gelukkig is met haarzelf. Dat is niet wat ik zou moeten zien. Toch?

Ik zie veel dingen in en aan mezelf die anderen niet zien. En die ik eigenlijk helemaal niet wil zien. Als ik in mijn ogen kijk, dan zie ik fouten die ik niet kan herstellen. Dan zie ik de tranen die niemand ziet. Als ik naar mezelf kijk, dan vraag ik me af wat er mis is met me? Of ik mezelf wel kan herstellen? Of ik ánders beter was geweest?

Ik zie nooit een lach. Nooit een traan van blijdschap. Ik voel me niet mooi. Ik ben gewoon zo anders. En op de een of andere manier kan ik me daar niet bij neerleggen. Ik kan het gewoon niet accepteren. Maar het doet pijn. Het doet pijn om zo anders te zijn.

Ik kan mezelf nooit aankijken en denken; wouw! Ik ben echt trots op mezelf! Als ik naar mezelf kijk zie ik teleurstelling. Bijna een haat naar mezelf.

Ik wil mezelf aan kunnen kijken en wel trots kunnen zijn. Ik wil me ook mooi kunnen voelen op mijn eigen manier. Ik wil naar mezelf kunnen lachen!

Ik hoef echt niet van mezelf te houden. Ik wil alleen mezelf kunnen accepteren.

J<^^M--------🌟