vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
golvend leven
golven van onrust
slaan neer
telkens weer
golven van verdriet
slaan stuk
overspoelen mijn geluk
dit wil ik geen kans geven
nu wil ik gewoon leven
terug kijken heeft dat zin?
waar ligt het begin?
mijn jeugd is al lang voorbij
met 6 broers en een zus aan mijn zij
ouders die hard werkten
zodat wij nooit merkten
dat gevoelens werden verzwegen
die moesten we wegvegen
een traan
laat hem gaan
verdriet
vraag niet
waar komt het vandaan
nu laat ik die traan
langzaam gaan
net als mijn verdriet
jij vraagt nu
waar komt het vandaan
Marill
10-01-2016
Reacties op ‘golvend leven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!