Zijn testament

er was geen ziekbed
enkel de dood die hij nog had
hij wist het graf met de
narcisten die hij een spiegel gaf

zijn testament
verpakt in maanden zwijgen
maskeert zijn voortdurend
hijgen in de sobere melodie

waarin woorden
eindelijk hun diepte krijgen
op de laatste tonen van een
leven vol futuristische dromen

hij heeft gebroken met
alle standaard spoken uit een
tijd die hunkerde naar vernieuwend zijn
nu alleen op pad zonder existentiële pijn


wil melker
12/01/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl