Ik reis naar jou
Ik laat mijn geest reizen langs het
maanlicht dat schijnt door de bomen.
Mijn diepe wens is om jou te bezoeken,
jou te zien als je wredig ligt te dromen.
Teder verheft mijn geest
zich in het duister van de nacht.
Boven de wolken drijf ik
langs het maanlicht,heel zacht.
Voortgedreven door nachtelijke stromen
zweef ik door de lucht
langzaam naar jou om je
te bezoeken tijdens een van
jouw dromen.
Ik aanschouw je stilletjes,weer door
jouw hemelse schoonheid verrast.
Langzaam daal ik neder,
en pak ik je heel teder vast.
Ik kijk je aan terwijl je sluimert,
en kus je gezicht heel zacht.
Je draait je langzaam om
en droomt verder in deze
zwoele zomeravond.
Geruisloos zweef ik weer weg,
en hoewel je nooit wakker werd die nacht,
weet ik,voelde je de essentie
van de woorden die ik toen dacht.
Langzaam ontwaak je uit je slaap,
met een tevreden lach op je lieve gezicht.
Mijn allerliefste tijger,weet,het was
mijn innige omhelzing,in datzelfde
maanlicht.
Sandra dc
Reacties op ‘Ik reis naar jou’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!