Moe...

Ik ben weer terug.
Ik zit weer in mijn hoofd.
Het gaat allemaal veel te vlug.
Terwijl ik eigenlijk ben verdoofd...

De herinneringen flitsen weer voorbij. En er kruipt weer een heel naar gevoel in mij. Ik ben te veel, ik doe er niet toe. Ik ben alles gewoon zo moe.

Moe van het moe zijn, moe van de flashbacks, moe van de hoofdpijn, moe van de stress.

Moe van het denken. Moe van er überhaupt nog aandacht aan schenken. Moe van de tegenstrijdigheid. Moe van de verspilde tijd.

Moe van alles om me heen. Maar vooral van Mij. Ik word zo moe van die constante vechtpartij. Ik word zo moe van mijn eigen aanstellerij.

Mijn hoofd is gewoon een conflict gebied. Maar luisteren naar mijn hart; dat lukt me niet.

Ik probeer rust te vinden, tussen al deze vermoeidheid door. Om weer iets wat opgewekter te zijn. Daar doe ik het voor.