Terugval
Ik heb nu een soort van terugval,
Ik zit weer dat diepe zware gat.
Ik zit weer in dat diepe dal.
En weer heb ik geen vat,
Geen idee wat er nog komen zal.
Ik moet het vergeten.
Niet meer aan denken.
Ik ben al zo versleten.
Wil er gewoon geen aandacht meer aan schenken.
Het voelt alsof al mijn littekens weer open zijn.
En het doet me vanbinnen alweer zoveel pijn.
Mijn hart klopt sneller,
Bang dat het een slag over zal slaan.
Ik ben waarschijnlijk gewoon een aansteller.
Ik kan er gewoon niet mee omgaan.
Mijn bloed kookt van woede,
Maar mijn woede veranderd in verdriet.
Maar ik blijf op mijn hoede,
Want wat nou als iemand het ziet?
J<^^M––––🌟
Ingezonden door
Geplaatst op
29-06-2016
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bang Boos VerdrietigReacties op ‘Terugval’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!