De Liftster

Het zoute zweet droogt in kringen
aan de fronten rond haar oksels
daar waar de riemen striemen
langs de bermen met her en der
een vlinder die het moest bekopen

loopt zij met haar pungel avontuur
naar de bedden in verre streken
als een patser volop in de ankers gaat
voor de beloning van de eerlijke vinder
die even niet meer hoeft te lopen

Hij praat over zijn grote daden
in de wereld die naar zijn pijpen danst
als zij zijn heft in haar handen neemt
en het wit toont van haar tanden
die weten hoe ze moeten ontladen

Nu kan ik haar wel bij de vlinders voegen
en er een trieste draai aan geven
maar ik laat het bij scheiden van wegen
hij met zijn cabriolet als fallus
en zij met haar beide mooie benen.

Guido van Geel