Zylich

Hier rust het aller zieligste versje
op de aller, aller laatste plaats.
Ik was echt heel zielig en heel sneu,
mijn vader sloeg mij, hij was mij beu.
Ik was echt heel zielig en leed vreselijke pijn,
mijn moeder kneep mij uit venijn.
Ik werd overal altijd heel erg geplaagd,
nooit werd ik op een feestje gevraagd.
Daarom ik wil geen sterren en geen bloemen
als ze me maar voor altijd Zylich noemen.

ps. Echt geen sterren geven, a.u.b.

Guido van Geel