Nachtvlucht

’s Nachts als de geest zijn gangen gaat
en de mensen hun uren slapen
gaat die met de gedachten aan de haal
niet wetend wat de droom en wat de daad.

Al meer slaan de halen uit de woorden
grootser stroomt elke zinsverband
weidser om zwaaien de metaforen
van navel staar tot de verste oorden.

Als het ochtendlicht gloort verbleken
van de dichter die bellen blaast
zijn roerselen waar de wind op aast
stijgt uit het venster een hemels teken.

Guido van Geel