vorige gedicht
vorige gedicht
buitenlucht
De blauwe lucht,
zo licht en zacht.
De frisse lucht,
waar ik op wacht.
De regen die valt,
zo hoog uit de wolken.
Genietend van de kou,
en door de regen bedolven.
De zon die schijnt,
zo hoog aan de hemel.
De warmte die je voelt,
en waar je niet over zemelt.
De sneeuw die valt,
op een koude winterdag.
De kou die je besluipt,
en waar een kind op wacht.
De harde wind,
die wild door je haren waait.
Het is dan net,
of de golven naar je zwaaien.
Het water van de zee,
en de golven zo hoog.
Geef mij de rust,
die mij altijd is beloofd.
Ingezonden door
Geplaatst op
30-07-2017
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
WindReacties op ‘buitenlucht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!