Sommige momenten

Rustig blijven lukt niet altijd.
Dat is vaak een behoorlijke strijd.
Rustig ademhalen hoor ik ze zeggen.
Ik wou dat ik het kon, maar dat is moeilijk uit te leggen.
Aan de ander die niet in mijn schoenen staat.
Diegene weet niet altijd, even goed hoe het met mij gaat.
Sommige momenten ben ik vrolijk en blij.
En voel ik me als een vogel zo vrij.
Vaak ben ik somber en zit niet lekker in mijn vel.
Waarschijnlijk zie je dat aan mij niet zo snel.
Ik blijf niet constant mijn verhaal vertellen.
Voordat er gedacht wordt, dat ik me begin te aanstellen.
Ik heb die gedachte dat ik, me aanstel soms ook opeens.
Soms ben ik het enigzins met mezelf eens.
Als ik een ambulance ergens kom.
Dan draai ik me als het enigzins kan even om. Eigenlijk niet elke keer wegkijken.
Ik kan ze nu eenmaal niet,elke keer blijven ontwijken.
Ambulance,s horen er nu eenmaal bij in het leven.
Maar ik wil zelf niet elke keer, die ambulance ritten herbeleven.
Op sommige momenten heb ik dat nog weleens.
Vaak gebeurt dat dan zomaar ineens.
Als ik een ambulance broeder ergens zie.
Dan kom ik zelf ik actie.
Dat doe ik door te proberen van ze weg te gaan.
Ik kan daar zelf nog steeds niet goed mee omgaan.
Het gaat al iets beter dan voorheen.
Sommige momenten kruip ik toch ineen.
Het zal best een keer goed gaan komen.
Aangezien ik ze in het leven toch blijf tegenkomen.
Sommige momenten zal het best moeilijk zijn.
Niet alles in het leven is even fijn

Geschreven door Wendy Tap