vorige gedicht
vorige gedicht
Verstoten
Daar staat ze tegenover het herkenbare,
niemand die naar haar omkijkt.
Weggedrukt door de kleine schare,
niemand die naar haar toereikt.
Ze weten wel wat haar verlangen is,
teleurstelling doorboord haar hart.
Een ander gaat voor, niemand die haar mist,
voelt zich verstoten en verward.
Haar eenzaamheid gaat heel diep,
het verlangen naar gewenst te zijn.
Blijkbaar niemand die dat ziet,
ook deze keer verdraagt ze die pijn...
Ingezonden door
Geplaatst op
20-08-2018
Over dit gedicht
pijn, verdriet, eenzaamheid, verstoten
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Vertrouwen WeggedruktReacties op ‘Verstoten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!