Zeg ik je niet
Zeg ik je niet
Zeg ik je niet, dat de tijd alles heelt
De tranen, de pijn, de liefde vergooit
Hoor je dan niet, wat mijn hart met je deelt
want intenser dan dit wordt het nooit
Je rent door de tijd, die elke dag biedt
De rol die je speelt in mineur
De stemming, de vreugd, de lach onbespied
Hoe kun je zo leven zonder kleur?
Zeg ik je niet hoe bijzonder je bent
Je ogen, je blik, de klank van je stem
Zeg ik je niet dat niemand je kent
zoals ik: lieflijk, spontaan en adrem
Je voelt je leeg, schuldig en klein
Je ademt het loon van de angst
De hoop die je koestert geliefd te zijn
klapt de zweep die je geselt en beangst
Zeg ik je niet, hoe geweldig je bent
De warmte die je verschijnen omvat
Zeg ik je niet, dat je mijn ziel verwent
Dat ik nooit iemand zo lief heb gehad?
Zak maar weg in jouw zeeën vol hoop
Laat waar worden hetgeen je graag ziet
Ik voel elke dag, hoe jij in mijn hart kroop
Daarom alleen al hou ik van jou,
meer zeg ik je niet!
Corrason ©
Reacties op ‘Zeg ik je niet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!