Mijn liefde

"Ik ben gelukkig", is wat ik dacht,
af en toe een scharrel om mee te spelen.
Dat ik jou zou vinden had ik niet verwacht,
zoveel interesses die we delen.

We lijken ook zoveel op elkaar,
voelen elkaar bijna feilloos aan.
Ik vraag mezelf "is het dan echt waar?"
zou er echt 'iets hogers' bestaan?

Ik dacht het beste te hebben gevonden,
maar er is nog meer wat ik nu merk.
Was ik nu maar niet gebonden,
de liefde die ik voor je voel is zo sterk.

Tijdens onze eerste ontmoeting afgesproken,
komen er gevoelens dan is het stop.
Stefan, ik heb deze belofte gebroken,
ik krijg je echt niet meer uit mijn kop.

De intense liefde die ik nu voor je voel,
past zo niet in mijn veilige leven.
Je weet precies wat ik daarmee bedoel,
maar is dat een reden om 'ons' op te geven?

Moet ik je dan toch laten lopen,
en alles laten bij hoe het nu is.
Hoe kan ik dat aan mezelf verkopen,
wetend wat ik dan voor altijd mis.

Beide blijven we over een toekomst samen dromen,
als een lichtpuntje aan de horizon.
Beide niet verwacht dat dit voorbij zou komen,
en die droom toch waarheid worden kon.

Ik wil uiteindelijk compleet en gelukkig zijn,
ik wil mijn leven delen met de juiste man.
Wat ik nu ervaar voelt zo ontzettend fijn,
Denk jij dat je 'het' voor mij bent Stefan?