Wordt

Uit 'Credo"

Hij was een wit onbeschreven achterblad
door geen mens naartoe gelezen of beroerd
tot iemand zijn potlood nam schreef er het woord
al was hij er alleen voor het slotgebed

toch zou hij tevoorschijn treden de schaduw uit
door geen mens ooit verwacht of aangeraakt
zijn stem overal de zekerheden kraakte
verdween het verleden het heden vooruit

daalde hij uit de vergeten geschriften
regel na regel al de woorden wegend
neer om te worden die hij altijd was

taalde hij naar geen voorgeschreven driften
dan dag na dagen al het einde wetend
alleen te zijn in iets van wat stof en wat as.

Guido van Geel