2016

Verwikkeld in mijn eigen strijd

Jaar in jaar uit

Gevangen gehouden in mijn eigen schaduw

In mijn bloedeigen illusie van angst

Alsjeblieft, laat mij eruit




Ik schreeuw hard en luid

Injecteer me desnoods met een spuit

Gegeten of opgegeten worden

Dat is de prijs die je betaald

Als je vlucht van je eigen onkruid




Het voelt alsof ik wegglijd

Alsof ik mij in een achtbaan verkeer

Waarbij het tempo steeds wordt opgevoerd

Ja, ik voel me beroerd, ontroerd en zelfs gevloerd




Verdwaald in mijn eigen labyrint

Misschien ben ik wel blind

Hier, pak een lint

Bind mij vast en verslind mijn kracht

Ik noteer het wel als 'overmacht'

Verdwijn vervolgens met de wind

Maar onthoud wel

Dat mijn ziel altijd overwint




Emoties die zich vasthouden aan iedere slagader in mij

Zie het als een bittere woestijn

Vechtend tegen mijn eigen bewustzijn

Waar blijft de kustlijn waar ik zo naar zoek

Hier, bij deze dien ik mijn verzoek

Tegen onrecht en haat

Nee, ik heb geen baat bij alles wat aan mij voorbijgaat




Licht me in over de aankomsttijd

Want ik heb geen zicht

Doe mij maar een blinddoek om

Want ik ben slechts de mist

Die zich aansluit bij het socialisme

Maar in feite ben ik mijn eigen realisme




Hoe kan ik mij verweren terwijl het mij blijft blokkeren

Ik moet blijven observeren

Om vervolgens alles te riskeren

Laat mij maar onweren en kalmeren

Om aan het eind van mijn pad

Als een transformatie terug te keren




Zolang het bloed door mijn aders heen tast

Hou ik me vast aan mijn eigen ribbenkast

Verwerk iedere kras die zich trillend in mijn bestaan toepast

Nee, ik vrees niet

Dit is mijn houvast