De Nimfen

Uit 'Het romantisch avondmaal'
(voor yvette)

Ver van de mensen zwierf zij
zwierf zij door schier eindeloos
de lanen waar de beuken zwegen
steeds verder van de mensen heen

Dieper daalde zij naar de dalen
daalde zij langs waar het water
waar het meer waar de rust
zelfs de rust geen rimpel liet

stonden zij wachtten zij werd zij
in haar volle verheven naaktheid
één, één met hen die daar stonden
daar wachtten en het water zich sloot

Guido van Geel