De wekker

Aarzelend zocht de zon zijn weg naar de kim
in teer perzikoranje als in een waas of een schim
gefilterd door flarden nevelige indigo wolkenband
om onherroepelijk te zinken in zee voorbij het strand

intussen plukken wij bloemen van papavers
als waren wij geduchte schatgravers
en maken een dubbelgeveerd bed van klaprozen
waarop wij de ganse nacht teder minnekozen

bij het ontwaken warmen we ons in weldadige zonnestralen
en wanen ons in marmerachtige paleiszalen
waardoor we barrevoets schrijden en Engelse walsen dansen
terwijl het zeewater met de kleur van lood op ons doet glansen

we zweven naar het rijkgevulde ontbijtbuffet
waar we smullen van met zeevruchtenvlees gevulde kroket
verukkelijke zeekreeft gestoofd in boter en wijn
en gegrilde getruffeerde filet van everzwijn

maar nu slaat een paleiswacht onbarmhartig op zijn gong
belet ons het denken en snoert ons de tong
het is tijd om wakker worden uit onze weldadige droom
de realiteit naakt en we moeten verder leven op de stroom

we nemen onze donkerblauwe linnen boezeroen
en werken nog twintig jaren tot aan ons pensioen
alleen onze dromen kunnen ze ons niet ontnemen
als de nacht komt zullen we weer droomstof inademen