Water

Uit 'Het epigonium'

Ik heb geen scherm dat het weren kan
overal is het overal gaat het overal
sijpelt, trekt het op, dringt het in
het water waar de wereld in draait

Ik waag het niet nog langer te ontlopen
druppel na druppel straaltje tot straal
tot spuitend de metershoge fontein
waaraan de wind een waaier vaant

Ik ben een vis in het diepste van mijn lijf
een stukje oceaan lopend over het land
al kroop ooit een voorouder naar het strand
ik toch nog onder water leef en niet overdrijf

dat wij allemaal toch weer zullen zwemmen
om het licht aan het eind te leren kennen

Guido van Geel