MIJN HERINNERING!

het haardvuur hongert

ik geef het stuk voor stuk,
‘t gekapte hout van de eik,
waarin wij samen,
zo dikwijls klommen,
na schooltijd

terwijl het vuur eet,
genieten wij
van een op eik gelagerde Saint-Amour
en vult warmte
en speels vlammenlicht
onze nu volledig eiken living

alzo,
versmelten wij samen
in de gloeiing en de herinneringen die
het vuur uitwaait,
tijdens de vertering van ons vroegere
speelgoed

de volgende ochtend,
stappen we met een houten kop,
maar opgelucht en gelukkig
uit ons eiken bed
en houden ons
aan onze afspraak:

zodra
de herfst
de bomen uitkleedt,
zullen wij een eik planten,
voor onze toekomstige pagadders,
ter herinnering...

Guido De Pelsmaeker - © SABAM