Schetsen van verbazing

Hoe dikwijls dans jij
rond kwetsbare schoonheid
van innemende natuur

door schetsen van verbazing
geen eelt door te relativeren
alleen lente die zingt in het hart

in stromend taalgebied
vraag je mijn woorden
ter stille overweging

slechts aangetast door vermoeden
en tijd door wind bewogen
tussen weifelende planeten

het zonlicht reeds vergeten
naar het droomverlies van waarheid
vriend van het droomverlies, griezelige gabber

het leven nadert de horizon van een ander droomgebied
in schetsen van verbazing blijf je bij me.