De gestorven onschuld

Uit 'Het absurdistisch universum'

Wat ervan rest is wat ervan over is gebleven
van wat ooit sappen en de grove lust baarde
uit het diepste bloed van een gesneden wond
die de pijn noch het leven ervoor spaarde

daartussen schuilt de verteerde rekening
opgediend door een hoog gehakte dienster
die glimmend als nat zwetend ebbenhout
betaald wil worden in het klinkende goud

is het niets dan wat slijk op een ondergrond
om bij elkaar op een hoop te worden gegooid
als de lijken na een tweevoud verloren veldslag
waar de dood de vader als zijn zonen vond.

Guido van Geel