Herfstdeuren

Hoor de scharnieren kraken
het hoofdseizoen is nu voorbij

wankelend
afgrond nabij
opent zij herfstdeuren

in haar dromerig verlangen
tussen haar slanke vingers
glippen er dagen

langs herinneringen
die ze ooit had 
aan vlinderverlangen

groeien wilgen
houdbare dromen
verder tijdens nachten

door duister smachten
tussen talloze lippen
bewoon ik haar zielenlijf

zoals zij dat van mij
achter deuren van vergetelheid

hoor de schemer scharnieren piepen
het hoogseizoen is reeds voorbij.