Ons lijkt voortaan ik alleen
Moeten we doen alsof alles is te formuleren
in zinnen bijgevoegd tot onze eigen kledingkast
onder vergroeide littekens van nachtelijke natte dromen
of proberen we het zoals we slapen
met een kinderlijke glimlach
rond onze oude maangezichten
wanneer we dromenÂ
over breiende vrouwen
die al het leed in de wereldÂ
weer even aan elkaar breien
voor voetballende
mooie, donkere jongetjes
totdat we onszelfÂ
in de spiegel zien
onze rimpels , en bakkebaarden
onze uitgezakte wangen
en niet meer bedenken
of hij bestaat, in het echt twijfelt
totdat we onszelf herstellen
uit weemoedige moerassen vertrokken
nog eenmaal adem gevend aan de dood
en beseffen dat het boek bijna is gesloten
ons lijkt voortaan ik alleen.
Reacties op ‘Ons lijkt voortaan ik alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!