vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Pennenlikkerij
Twijfelen en
weifelen
waar is die bite
gebleven, die fermheid
geen spiegel meer
van mezelf, geen één keer
waar is de scherpte
die vroeger knerpte
onthand
loop in los zand
naar nergens toe
en ben zó moe
van alle regels
en alle wegels
van het leven
om het even
ambtenarij
pennenlikkerij
mijn hele leven omgeven door paskwillen en daarbij
ambtenarij.
Ingezonden door
Geplaatst op
11-09-2019
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
AmbtenarijReacties op ‘Pennenlikkerij’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!