De evacuatie

Uit 'Het absurdistische universum'

Uit een storm bleek een eiland verschenen
een zandbank hoger dan de zeedijken
lag daar als een reusachtig schip voor anker
een onaards uit de diepte gerezen wezen

Nietig stonden de mensen op het strand
als stippen heen en weer tussen de meeuwen
die vlogen ook in de verte waar het eiland was
als een wolk iets dat leek opsteeg uit het zand

zich een weg baande zoekend naar de kust
als een slang die de lucht proeft te vinden
de mensenstoet die alsmaar kwam van overal
gelopen naar het daar lokkende waterding
vond de tong zijn maal en likte ze allemaal op
zoals een specht dat met rode bosmieren doet.

Guido van Geel