vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het verdwenen pad
zelden hoor
ik nog de
fluitende wind
vocalen ontbreken
als bladeren
zijn verdreven
dan gieren
hoge tonen langs
sprieterige takken
alsof het bos
zijn man zijn
heeft laten zakken
het donker
passionele is alweer
van even geleden
in zomerse
overvloed brachten
bladeren hun groet
nu schraalt schichtig
wat omzichtig door
het kale struikgewas
nog onbekend
met vallend blad
en het verdwenen pad
wil melker
25/11/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Het verdwenen pad’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!