Stuurloos

Nu de dagen korten
en het vogelgezang verstilt
dans ik de dans der doden
in de eerste sneeuw.
-
Ik huil. Ik kijk weg
van het ochtendgloren.
Ik heb je verloren.
Zonder afscheid.
-
Ik aanvaard de kou
waarin mijn hart
zich al maanden wentelt.
Ik werp mij op de grond
en rol wanhopig door het wit.
-
Ik ben stuurloos.
Geen anker houdt
mij op mijn plaats.
Een laatste blad dwarrelt.
-
Mijn lichaam krimpt ineen.
Ik geef mij over aan de aarde.
Een symfonie ontstaat
met alleen nog verre klanken.
-
Lichtjes vervagen.
Laat mij. Bevrijd mij
van al die kille dagen.
Ik ben in rouw.
Mijn lief... wat mis ik jou.
----
© Ingrid van der Weegen 8/2017
www.ingridvanderweegen.nl