Het verteringsproces

Uit 'Het epigonium'

In het bos zijn de bladeren overvol
vol met wartaal goed verborgen.
Ik liep daar dat spul opzij te schoppen
terwijl daar een duif haar poedel trok.

Echter dit dier duidde de dichter best
met willens de tekst te vierendelen.
De duif,ach, zij klapte nog met haar vlerk
om zich te mengen tot en met de onzin

één keer met of zonder de interpunctie.
Je kunt er mee gaan of staan of liggen
het zal nooit meer zijn dan zwalken
als de persen maar lustig blijven draaien.

Toch gaat het proces van verval gestadig door
onder de regie van Lumbricus terrestris
en zijn pieren de kletskoek een korstje krijgt
als een welgevallen Girondijnen kop.

Noch heeft het mes de botheid niet bereikt
en sijpelt het bloed door de gevlochten tenen
al was het een wasmand met gesteven boorden
dan nog blijft mijn goede vader eeuwig dood

Doch eens zal van alle kanten klinken
het feestgedruis van half geklede vrouwen
die schalks hun koopwaar billijk venten
in het bos waar nat de grijze duif verging.

Guido van Geel