Een hondenleven
Wie zegt dat dieren geen mensen zijn,
Moet dit maar eens lezen voor de gein.
Mijn 3 hondjes hebben een eigen persoonlijkheid,
Het lijken kleine diva’s ieder een eigen aandoenlijkheid.
De brutaalste heet Lily die spant echt de kroon,
Ze wil veel aandacht en knuffels en voert de boventoon.
Luca haar zusje is een onderdanig typje,
Bij iedere grote mond geeft ze zachtjes een piepje.
Fleurtje is de oudste dame van het stel,
Een moedertje, kom niet aan haar kindjes dan is ze heel fel.
Het begint al ‘s -morgens als ze horen dat ik wakker ben,
De dames kunnen niet wachten tot ik naar beneden ren.
Ze zijn dan zo blij of ze je jaren niet hebben gezien,
Dan pak ik de kluifjes waar ik de dames mee bedien.
Daarna is het tijd voor een rondje poep en pies,
Vervolgens slapen ze weer uren, de beauty’s.
Als het ren uurtje is aangebroken,
Vliegen de speeltjes om je oren van de drie spoken.
Het leukste moment is als de lady’s gaan eten,
Ze lusten natuurlijk niet alles er wordt kieskeurig gegeten.
Dan een blikje vlees of een lekkere gebakken kipfilet,
Een hondenleven valt nou eenmaal niet mee.
‘S-Avonds gezellig met z’n allen op de bank voor de tv,
En het allerliefst ook nog in bed gaan ze mee.
Dus wie tegen mij zegt dat honden geen mensen zijn,
Eén dag een hondenleven lijkt mij super fijn!
Reacties op ‘Een hondenleven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!