De grens

Ogen als witte kralen
grote woorden vele vragen
enkel en alleen verlaten
op weg naar het boek met vergeten namen

Geen eind bij de grens
Enkel muren en hekken
de dood begint aan je te trekken
biddend in de stof, je laatste wens

een bewaker begint te tellen
hoeveel lege ogen in holle vellen
misselijk kijkt hij verder toe
het maakt niet meer uit wat ik voor hun doe

Mensen beginnen bij de grens te dringen
Een oude vrouw begint in de verte zachtjes te zingen
Broden vliegen over het hek
Morgen weer vechten voor een betere plek