1001 Gedichten
Toen alles nog gewoon was
Hamsterend met de klauwen graaiend
Naar de laatste ontsmette winkelkar
Het made in China toiletpapier
Naar de dagen dat we nog samenkwamen
En Corona ons alleen aan ijsjes deed denken
Met een Italiaanse venter in een crèmekleurige bagnole
Toen thuiswerk nog een recht en geen plicht was
De weken nog dagen telden
En de dagen nog uren
Toen we blij waren dat in verwegistan
Een aardbeving gebeurde daar heel verloren
En wij ons nog geen regering hadden
Mondkapjes één of andere apensoort waren
En we geen beademingsapparaat kenden
En zeurden over weer een bezoek aan het rusthuis
Terwijl we het al zo druk hadden met ontmoeten
We dagen op voorhand moesten reserveren in restaurants
En het jaar een onafgebroken festijn was
Van druk en sociaal doen en agenda’s tasken
Toen we nog in ons eentje mochten gaan hengelen
En de kat van de buren onze grootste vijand was
En niet één of ander virus van een Chinese markt
Waar de vleermuizensoep niet te versmaden was
Die tijden lijken mijlenver van deze wereld
Waar we onszelf niet meer terugvinden
In de nieuwe wereldreis die we maken
De slaapkamer ons Italië is
De keuken Frankrijk
En de leefkamer Spanje
Reacties op ‘Toen alles nog gewoon was’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!