Rozen op het graf van liefde

Zo onverwachts als het kwam
In liefde was het hek van de dam
Ze waren elkaars toebehoren
En konden elkaar zo bekoren

Zij was een roos in de bloei van haar leven
Alle levenscompost die ze samen konden geven
Keek niet om naar vergane tijden
Alle keren dat zij hem wist te verleiden

Als doornen in het bloed
De mooiste momenten zo veel vergoed
Een roos op het graf van de liefde
Tranen die een ziel doorkliefde

Huilend hart van onvermogen
Gedachten dat ze elkaar zo zielsveel mogen
Denk aan haar als zij weer bloeit
De roos het leed heeft overgroeit

Wordt door woorden bewust
Het verleden in gedachten nu berust
Het leven is niet langer lijden
Een bos rozen zal de ziel bevrijden

Roel van Ekeris©