De toevallige Landman

De eenvoudige landman beziet zijn akkers
waaruit hij hier en daar wat onkruid trekt
wat hem toevallig voor de klompen komt
terwijl het gewas met de wind mee buigt.

Oogst de zoon alles met de messenbalk
meedogenloos zonder aanzien wat er huist
onderdoor zijn luchtgeveerde hoge kooi
terwijl hij wendt en keert voor weer de snede

zwerft de verloren broer in vreemde streken
in een bolwerk met de chaos en entropie
van selectieve elitegroepen in de banken
onder de druk van heel veel hiërarchisch weten.

Guido van Geel