Omfloerste blikken

ik zag
je slanke vingers
lieflijk kleuren

met een
kleine knip
kwamen geuren

een zachte
wind streelde
het vermoeide brein

je lachte
ogen zeiden nu
mag jij jezelf zijn

ik vloeide langs
omfloerste blikken in
het loslaten van ikke

het is geen trance
mijn zielen zijn op pad
lichaam houdt de wacht

in ultieme vrijheid
lach ik de wereld toe zonder
oordeel voelt dat goed

omdat ik alles deel
en eindelijk besef dat
alleen samen het geheel is


wil melker
22/05/2020
www.wilmelkerrafels.deds.nl