vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verdriet
de bloemen in de wei,
staan er vrolijk bij.
maar ik kan er niet naar kijken,
ik kan er niet op lijken.
in mijn hoofd stromen de gedachtes over jou en mij,
jij nooit meer aan mijn zij.
opeens was je weg,
leven zonder jou is gek zeg.
er rolt een traan over mijn wang,
ik ben nu zo bang.
wanneer zullen andere lieve mensen gaan,
want niemand blijft voor altijd bestaan.
Ingezonden door
Geplaatst op
14-08-2009
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
DoodReacties op ‘Verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!