vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Opspattend wit
je raakt
ik voel je trek
en deining
jij wilt me terug
als voor de scheiding
je sist en rolt
het schuimtapijt
zacht neergevlijd
heel langzaam
voor me uit
ik vlucht
en zie een meeuw
opspattend wit
een felle schreeuw
tegen de blauwe lucht
jij bent
voor mij de branding
ik duik alleen te diep
er is geen zachte landing
een bodem is er niet
Reacties op ‘Opspattend wit’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!